Wysoki Kamień (góra), powiat jeleniogórski, woj. dolnośląskie, PL
Trasa na Wysoki Kamień od Zakrętu Śmierci w okolicach Szklarskiej Poręby jest łatwa i przyjemna. W sam raz na spacer dla niezbyt wprawnych górskich wędrowców lub rodzin z dziećmi.
Góry są, ładne widoki są, przemęczenie – brak 😉 Przyznam się, że i ja lubię takie szlaki, choć kondycyjnie stoję chyba nie najgorzej.
Trasa
Trasa nie jest długa – idealna na nieforsowny spacer. Oczywiście idąc z dzieckiem trzeba brać pod uwagę, że droga zajmie nieco więcej czasu, niż prognozowane 2 godziny z małym kawałkiem.
Zapraszam do zakupu książeczki “Weronika szuka skarbów” – opowiastki dla dzieci i rodziców, inspirowanej zabawą w geocaching.
No, a jeszcze jak się szuka skrytek to już w ogóle!
A na szlaku jest ich kilka i to wyjątkowo dobrze utrzymanych i satysfakcjonujących. Ale o tym za chwilę 😉
Pogodę mieliśmy bardzo przyjemną – ciepło ale bez upału. W plecakach kanapki, woda, a i coś słodkiego się nalazło. GPS w telefonie gotowy do pracy. Można ruszać.
Skały, kesze i… jagódki
Tak można by w sumie streścić naszą wycieczkę.
Interesujących grup skalnych na trasie kilka. Po paru trza było pokicać w poszukiwaniu skrytek, co łamie moją wrodzoną niechęć do wspinania się po takich powierzchniach. No ale muszę, heh… geocaching wzywa. Jak już się jest w najbliższej okolicy, to trzeba choć spróbować podejść do tematu. A niezrzeszony Małżonek nie zawsze chce mnie wyręczać.
Tym razem nie obyło się bez strat materialnych (dosłownie!). Poszukiwania pierwszej na trasie skrytki zakończyły się… podartymi na tyłku portkami, i o! 😉
Ale znalezione skrytki warte były wszelkich poświęceń. Spójrzcie tylko, jakie fajne!
Natomiast jagódki… ooo! to jest osobny temat. Nigdzie chyba takich nie ma, jak w naszych Izerach. A te, które naszliśmy w pobliżu schroniska na Wysokim Kamieniu to w ogóle mega wielkie były i w ilościach naprawdę hurtowych. Czas na popas też musiał więc się znaleźć 🙂
W ogóle ciekawa sprawa. Trasą tą szliśmy z Małżonkiem jakieś 15 lat temu mniej więcej. Oboje pamiętamy, że wówczas spory kawał drogi szło się w otwartym terenie, tylko skały wystawały wśród traw i innych niskopiennych roślin. Obecnie cały szlak prowadzi lasem. Toż to szok :O
Schronisko na Wysokim Kamieniu
Docieramy na szczyt i ostatnie podejście.
Nota bene, zbocze pod schroniskiem też pamiętam praktycznie łyse. Dobrze, że – kurna – dinozaurów nie pamiętam ;]
Schronisko na Wysokim Kamieniu też ma ciekawą historię.
Pierwsze zabudowania powstały tu w 1837 r., kiedy to Schaffgotschowie (właściciele okolicznych terenów) zlecili wybudowanie drewnianego schroniska Hochsteinbaude – jednego z pierwszych w Sudetach. W 1875 r. postawiono tu również wieżę widokową.
Miejsce było popularnym celem wycieczek kuracjuszy ze Świeradowa-Zdroju i innych okolicznych miejscowości turystycznych. W 1841 roku zawitał tu nawet król pruski Fryderyk Wilhelm IV.
Niestety, wiosną 1882 r. budynek spłonął, ale ze względu na walory turystyczne okolicy, schronisko szybko zostało odbudowane.
Koniec II wojny światowej to koniec pewnej epoki w dziejach tych okolic. Schronisko na Wysokim Kamieniu również dotknął wiatr historii. Zanim ktoś się nim zaopiekował, rozkradziono, co się dało, a budynki zdewastowano. Mimo to, ponownie otwarto je dla turystów w 1947 r. Działało podobno do lat 60. XX w. Niestety, nie remontowane, zaczęło popadać w ruinę i zamknięto je w 1962 r. Rok później zabudowania rozebrano a teren zrównano z ziemią.
Długie lata na Wysokim Kamieniu nic się nie działo. Rosły tylko góry śmieci zostawianych przez „turystów”.
W 1996 r. teren został – w drodze przetargu – sprzedany Pawłowi Gołbie ze Szklarskiej Poręby. Podobno jest to precedens, że właścicielem górskiego szczytu jest osoba prywatna 😀
Nowy właściciel uporządkował teren, poprawił drogę dojazdową, wybudował ciekawe architektonicznie zabudowania.
Trwało to oczywiście ładnych parę lat. Znaczy 15 lat temu (czy tam ileś, w sumie dokładnie nie pamiętam…) zasadniczy budynek stał, ale otwarte było tylko okienko w czymś w rodzaju drewnianej chałupy, gdzie można było kupić coś do picia i drobne pamiątki.
Teraz jest już tu taki typowy schroniskowy standard, choć na razie nie ma możliwości przenocowania (czy w ogóle jest taka opcja w planach?). Za to zjemy tu coś ciepłego, coś słodkiego (załapaliśmy się pyszne domowe ciacho!), wypijemy na ciepło i na zimno. Ceny oczywiście też schroniskowe, ale co tam!
Niestety, akurat za naszej bytności nie było wody, więc nie można było skorzystać z toalety 🙁 Nie wiem, czy to chwilowa awaria, czy też bywa tak często i na długo. W sumie, ciekawe, w jaki sposób dostarczana jest tu woda?
No i te widoki! Karkonosze, Góry Izerskie, Góry Kaczawskie, Rudawy Janowickie – wszystko jak na dłoni. Drzewa zostały poniżej, więc wreszcie można się poczuć jak w górach, a nie w zwykłym lesie. Drzewa drzewami, ale jestem za wyczochraniem punktów widokowych z wybujałych samosiejek.
Oprócz zacnych widoków, macie też wspólną fotę z Verenne z Małżonkiem. Bo my serio zwykle razem wycieczkujemy, choć niezwykle rzadko bywamy na wspólnych zdjęciach :]
Nie sposób nie wspomnieć też o smokach, które towarzyszą nam podczas większości wycieczek. Otóż smoki na stanie mamy trzy – w trzech wariantach kolorystycznych. Czasami towarzyszy nam cała trójka, zwykle jednak jest to jeden wybraniec, zmieniający się cyklicznie. Na Wysoki Kamień wszedł z nami zielony Wizard – jedyny samiec w stadzie.
I jeszcze wspomnę, że wygląda na to, że i obecny właściciel zamierza wybudować tu wieżę widokową. No i fajnie 🙂
Droga w dół
Ostatni rzut oka ze szczytu i schodzimy w dół. Tym razem czerwonym szlakiem – tym krótszym i łatwiejszym, bo prowadzi drogą, którą od biedy wejdziemy nawet z wózkiem dziecięcym (choć osobiście wybrałabym i tak chustę lub nosidło ergonomiczne).
Jeszcze tylko u podnóża szybka skrytka. Nooo… tzn. szybka się zrobiła, gdy wkroczył do akcji Małżonek, bo mnie coś zamroczyło i za nic nie mogłam namierzyć cholerstwa :/
O! Na fotce poniżej mój R.I.P. telefon. Taki był fajny, a zszedł chyba już na amen, heh… :/
I kończymy wycieczkę, schodząc ze szlaku ponownie w okolicach Zakrętu Śmierci. Pętle są najfajniejsze, choć nieco ograniczają wybór tras.
O dziwo, dziecko zadowolone, choć trochę zmęczone i już zaczyna dziwaczyć. Dobrze, że do domu nie mamy daleko.
Geocaching
Skrytek na trasie było kilka. Znaleźliśmy wszystkie, hurra! Widzieliście zdjęcia – parę z nich zrobiło na nas szczególe wrażenie.
Kicanie po skałach nie jest moim ulubionym zajęciem, ale jak już wlezę i znajdę, co trzeba, to satysfakcja gwarantowana. Mimo podartych spodni 😀
- Wysoki Kamień
- Tajemniczy las/ Mistery in Forrest
- GDKJ-Kozie Skały.Trasa Sztaudyngera GC – OC
- GDKJ żółty i czerwony GC – OC
- GDKJ-Słupek graniczny GC – OC
- GDKJ-Czarna Góra GC – OC
- GDKJ-Czarna Skała GC – OC
- GDKJ- Podparta Skała GC – OC
Informacje praktyczne
- Auto zostawiliśmy na parkingu na Zakręcie Śmierci, a trasę zaplanowałam jako pętelkę – wygodna sprawa dla zmotoryzowanych.
- Trasa jest naprawdę fajna: niezbyt wymagająca, a widoki z Wysokiego Kamienia są zaskakująco satysfakcjonujące i… wysokogórskie ;]
- W schronisku płacimy wyłącznie gotówką, więc jeśli chcemy się tam posilić, to trzeba o tym pamiętać.
Źródła (stan na 20.08.2017 r.):